750519 - Lecture SB - Melbourne

Nie możemy oglądać Boga. Możemy Go zobaczyć, ale nie od razu. Gdy jesteśmy zaawansowani, możemy Go zobaczyć, rozmawiać z Nim. Obecnie nie jesteśmy kompetentni, jeśli usłyszymy, że to jest imię Boga, to intonujmy je. To wszystko. Czy to trudne? Czy ktoś powie, że to trudne? Intonuj święte imię Boga. Co się wtedy stanie? Ceto-darpaṇa-mārjanam (CC Antya 20.12). Jeśli intonujecie święte imię Boga, to serce, które uważane jest za lustro... Tak jak widzicie swoje odbicie w lustrze, podobnie możecie zobaczyć siebie w lustrze serca. Możecie zobaczyć. To się nazywa medytacja. W tej chwili nasze serce pokrywa kurz materialnej koncepcji: "Jestem Hindusem," "Jestem Amerykaninem," Jestem tym," "Jestem tamtym." To jest kurz. Musicie go zetrzeć.

Tak jak wycieracie kurz z lustra. Wtedy widzicie swoje prawdziwe odbicie. Caitanya Mahāprabhu mówi, ceto-darpaṇa-mārjanam: "Dzięki intonowaniu świętego imienia Pana stopniowo usuniecie kurz, który pokrywa wasze serce." Bardzo prosta rzecz. Intonujcie. Co będzie dalej? Bhava-mahā-dāvāgni-nirvāpaṇam: "Natychmiast zgaśnie płonący ogień zmartwień materialnej egzystencji." Jedynie dzięki tej metodzie intonowania. Jeśli nie chcecie intonować Hare Kṛṣṇa, to intonujcie takie imię Boga, jakie znacie. To jest nasz ruch. Nie mówimy, że musicie... Lecz Caitanya Mahāprabhu przyjmuje to, harer nama (CC Adi 17.21). Jeśli nie macie obiekcji, to intonujcie Hare Kṛṣṇa. A jeśli myślicie, że "Hare Kṛṣṇa jest importowane z Indii. Nie będziemy tego powtarzać," to w porządku, intonujcie imię swojego Boga. Gdzie jest sprzeciw? Ale intonujcie święte imię Boga. To jest nasza propaganda.

Ceto-darpaṇa-mārjanam bhava-mahā-dāvāgni-nirvāpaṇam (CC Antya 20.12). Gdy tylko oczyścicie wasze serca, to niepokój... Na śocati na kāṅkṣati (BG 12.17). Wasze zrozumienie wzrośnie. Zrozumiecie, że "Nie jestem ani Amerykaninem, ani Hindusem, ani kotem, ani psem, jestem cząstką Najwyższego Pana." Jeśli zrozumiecie, że jesteście cząstką Najwyższego Pana, to zrozumiecie też swój obowiązek. Tak jak w waszym ciele macie tyle części. Macie ręce, nogi, głowę, palce, uszy, noc- tyle części ciała. Jaki jest ich obowiązek? Jest nim właściwe utrzymanie ciała, służenie ciału. Tak jak ten palec. Coś mnie swędzi, mój palec natychmiast idzie i służy. Wniosek jest taki, że obowiązkiem cząstek Boga jest służenie Mu. Jest to jedyny naturalny obowiązek. Gdy zajmujecie się służbą dla Pana, bo rozumiecie- dzięki intonowaniu świętych imion Pana zrozumiecie, kim jest Pan i co radzi, czego chce od was, wtedy zaczniecie to robić. To jest doskonałość życia. To jest ruch świadomości Kṛṣṇy. Ceto-darpaṇa-mārjanaṁ bhava-mahā-dāvāgni-nirvāpaṇaṁ śreyaḥ-kairava-candrikā-vitaraṇam. Gdy tylko oczyścicie się ze wszystkich brudów, wtedy rozpocznie się właściwy postęp w życiu.