Prabhupada: (podczas intonowania śloki) W czasie wolnym spróbujcie powtarzać i nauczyć się na pamięć niektórych ślok. To będzie bardzo dobre. Powtarzajcie dalej.
Pradyumna: tłumaczenie
Dritarasztra rzekł: O Sandżajo, cóż uczynili pragnącywalki synowie moi i synowie Pandu, zgromadziwszy się na Kuruksetra, miejsca pielgrzymek?
Prabhupada: Według historii, między członkami jednej rodziny zrodziła się kłótnia o tron. W rzeczywistości to Dritarasztra był najstarszym synem, Pandu był młodszy. W każdym państwie istnieje prawo pierworództwa, jak to się dokładnie nazywa? Najstarsze dziecko w waszym kraju, nawet dziewczynka, jeżeli jest najstarszym dzieckiem, dziedziczy tron. Przykładem jest obecna królowa Elżbieta. Poprzedziła ją królowa Wiktoria; przed nią z kolei panowała Elżbieta. W Indiach kobieta nie ma takiego prawa. Kobieta nigdy nie zajmuje żadnego odpowiedzialnego stanowiska. Jest to zgodne z opinią największego polityka w historii świata, Cankja Pandity. Twierdzi on vicvaso caiva kartavyausarinu raja-kuleńu ca. Jego stanowisko w tej sprawie jest jasne: Nie ufaj kobiecie i politykowi. Nie można ufać dyplomatom i politykom.
Zgodnie z zasadami kobieta powinna pozostawać pod opieką męża,ojca bądź dzieci. Podobnie jak Pandavowie, ich matka była wysoce kwalifikowaną kobietą. Jednak po śmierci męża była zawsze pod opieką swoich synów. Kiedy udali się oni do lasu, ona udała się razem z nimi. Ich żona, Drapaudi, również się z nimi udała. Było to tak wiec w dwie strony. Dritarasztra był najstarszym synem, lecz był ślepy od urodzenia i w związku z tym nie mógł zostać królem, lecz umarł on w bardzo młodym wieku. Kiedy Pandavowie, pięcioro synów, Yudisztra Maharadża, wtedy jeszcze miał tytuł maharadża, Yudisztra Bima, Ardżuna, Nakula i Sahadeva byli małymi dziećmi i opiekę nad nimi sprawował starszy brat Pandu, Dritarasztra oraz inni, starsi członkowie rodziny. Biszmadeva. Był on dziadkiem Pandanów. Biszma był bardzo stary. W rzeczywistości królestwo należało do Biszmy, lecz pozostał on brahmaczarinem i się nigdy nie ożenił.W tej sytuacji kwestia Biszmadevy jako króla nie istniała dlatego też jego bratankowie, Pandu i Dritarasztra odziedziczyli tron.
Po śmierci Pandu zawiązała się konspiracja. Dritarasztra myślał: Tak naprawdę królestwo należy do mnie, lecz w taki czy Iny sposób nie otrzymałem go. Teraz mój brat nie żyje. Jeżeli ja nie mogę odziedziczyć królestwa, to dlaczego mieliby odziedziczyć go moi synowie? Taka była jego polityka. Gdzie obecni są politycy, obecne są również zazdrość i zawiść. Taka jest natura materialnego świata. Niemożna tego uniknąć. Świat duchowy jest dokładnym przeciwieństwem. Nie istnieje tam polityka. Nie istnieje zazdrość. Nie istnieje zawiść. To jest świat duchowy. Świat materialny natomiast oznacza politykę, zazdrość, dyplomację, zawiść, tak wiele rzeczy. To jest świat materialny. Cechy te istnieją nawet na planetach niebiańskich, istnieje tam polityka. Polityka istnieje nawet w królestwie zwierząt. Taka jest natura. Matsarata. Matsarata oznacza zawiść. Jeden człowiek zazdrości drugiemu człowiekowi. Nie ma znaczenia czy są braćmi czy członkami tej samej rodziny. Dwaj bracia, Dritarasztra i Pandu, ich synowie również należeli do tej samej rodziny, lecz zazdrość.
Ruch Świadomości Kryszny nie jest miejscem dla osób zazdrosnych. W tym ruchu szkolimy ludzi, aby nie byli zazdrośni. Ruch ten jest pierwszej klasy ruchem naukowym, tak. Dlatego też Śrimad Bhagavatam mówi na początku dharma projjhita-kaitavotra. Śrimad Bhagavatam przedstawia dharmę, zasady religijne. Oszukańcze ścieżki religijne są w tym dziele całkowicie wyplenione, projjhita. Są wyrzucone, projjhita. Kiedy sprzątasz pokój wszystkie zamiecione śmieci wyrzucasz, nie zatrzymujesz ich w pokoju. Tak samo dzieje się z oszukańczymi systemami religijnymi, zostały wyrzucone. Nie jest to kwestia tej religii czy tamtej religii. Każdy system religijny, w którym obecna jest zazdrość, nie jest prawdziwym systemem religijnym.
Zazdrość oznacza, powinniśmy zrozumieć czym jest zazdrość. Zazdrość oznacza, że jesteś prawowitym właścicielem jakiejś rzeczy; nie pozwalam ci jej zabrać. To jest zazdrość. Zazdrość, spróbuj zrozumieć. Przypuśćmy że jesteś prawowitym właścicielem czegoś,a ja mówię: To nie jest twoje. To będzie moje i nie pozwolę nikomu tego mieć. To jest zazdrość. Co jest prawowitą własnością żywej istoty? Ten punkt należy zrozumieć. Prawo przysługujące z urodzenia, co to jest? Każdy ma prawo żyć pod ochroną rządu, każdy. Taki rząd jest dobry. Rząd powinien zapewniać ochronę życia oraz własności. Dobry rząd chroni nie tylko istoty ludzkie, chroni nawet mrówki. To jest rząd. Nie chodzi o to, żebym chronił wyłącznie swojego brata, a innych nie. To nie jest Parikszit Maharadż zapewniał ochronę również zwierzętom.Kiedy wyruszył w podróż po swoim królestwie i spotkał na drodze czarnego człowieka próbującego zabić krowę, natychmiast wyciągnął swój miecz mówiąc: Kim jesteś? Dlaczego próbujesz zabić to zwierzę?
Tak więc to jest dobry rząd. Dopóki rząd nie traktuje wszystkich na równi... Bóg traktuje wszystkich jednakowo. Król bądź rząd muszą reprezentować Boga. Dlatego też, zgodnie z systemem wedyjskim, króla czczono jak Najwyższą Osobę Boga. Król nazywany jest naradeva, nara-deva. Oznacza to: Bóg w postaci człowieka. Dlaczego? Ponieważ działa jako reprezentant Boga. Nie może być on zazdrosny o żadną żywą istotę, przynajmniej nie o taką, która urodziła się w jego królestwie. To jest nazywane praja. Praja oznacza człowieka, który narodził się w danym państwie, innym słowy jest obywatelem państwa. Taki był obowiązek króla.
Poprzednio, kiedy dwóch królów walczyło ze sobą, walka ta była oparta na ochronie obywateli, nie na osobistej korzyści króla. Osoba, która potrafi zapewnić ochronę życia i własności powinna zostać królem. Dritarasztra i jego synowie byli zazdrośni więc w jaki sposób mogli zapewnić obywatelom ochronę? Byli zazdrośni. Obecnie politycy również są zazdrośni. Nie są w stanie zapewnić ochrony obywatelom. Zainteresowani są jedynie polityką własnej partii. Nie mają nawet czasu aby zastanowić się nad ochroną obywateli i w związku z tym czuć się szczęśliwie myśląc: Stworzyliśmy dobry rząd. Nie jest on źródłem niepokoju. Mamy wystarczającą ilość żywności, dobrą ochronę, wystarczającą ilość bogactwa, wszystkiego mamy w wystarczających ilościach. To jest dobry rząd.
Dritarasztra jest zazdrosny. Nie jest w stanie stworzyć dobrego rządu. Kryszna był tego świadom i wysłał do niego swojego posłannika, Akrurę. Czytaliście o tym w Śrimad Bhagavatam. Przed bitwą na Kurukszetrze, Kryszna wysłał z Dvaraki swojego wujka, Akrurę: Udaj się do Hastinapury, New Delhi, i zorientuj się w sytuacji. Akrura mógł zrozumieć, że Dritarasztra coś planował więc powiedział do niego: Dlaczego angażujesz się w te niecne plany? Krysznie się to nie podoba. Mimo że, Dritarasztra wiedział, że Kryszna jest Najwyższą Osobą Boga. Dritarasztra powiedział: Wiem, że moje plany nie są dobre. Wiem, że Kryszna jest Najwyższą Osobą Boga i wyjaśnił mi czego ode mnie żąda. Lecz mówiąc szczerze, nie mogę pozbyć się moich planów.Być może kiedy Kryszna będzie ze mnie zadowolony, będę w stanieje porzucić.
Taka jest pozycja osoby materialistycznej. Materialistyczna osoba wie, że jest grzeszna. Osoba taka wie, że jej czyny są złe, lecz nie jest w stanie kontrolować. Podobnie jak złodziej. Złodziej zdaje sobie sprawę, że jak ukradnie zostanie aresztowany i ukarany. Wie o tym. Słyszał o tym z książek prawniczych lub innych źródeł, widział również osoby aresztowane za kradzież. Jego doświadczenie jest dwóch rodzajów: słyszy oraz bezpośrednio widzi. W Bengali nazywane jest to dekha-cuna. Tak to się nazywa w Indiach. Doświadczenie bezpośrednie oraz doświadczenie poprzez słuchanie z odpowiedniego źródła. To jest dobre. Nasz proces polega na zdobywaniu doświadczenia doskonałej wiedzy po prostu słuchając jej od Kryszny. Tak więc jesteśmy najbardziej inteligentnymi osobami. Bezpośrednie doświadczenie nie jest możliwe, lecz jeżeli osoba jest inteligentna wtedy jedynie poprzez słuchanie oraz analizowanie zdobywa ona doświadczenie. Osoby bardzo grzeszne zdobywają doświadczenie przez słuchanie oraz przez doświadczenie bezpośrednie; jednak nadal nie są w stanie kontrolować swoich grzesznych czynności. Dritarasztra był tak grzeszny, że nie słyszał rad dawanych mu przez Vidurę, Bimę i innych. Nie planuj w ten sposób. Oni są prawowitymi właścicielami. Pandavowie są prawowitymi właścicielami. Dla ciebie nic nie znaczą, lecz nie próbuj ich oszukiwać.
Tak więc kiedy wszystko zostało zaplanowane i ustalone również pole walki w miejscu dharma-ksetre kuru-ksetre [Bg. 1.1]. Dharma-ksetre oznacza kuru-ksetre, miejsce pielgrzymek. Ludzie nadal udają się w to miejsce, aby przeprowadzać tam rytuały religijne. W Vedach istnieje nakaz mówiący, kuru-ksetre dharma acaret:Jeżeli chcesz przeprowadzić ceremonie rytualne, religijne w tym celu udaj się na Kurukszetrę. Tak więc Kurukszetra jest dharma-ksetrą. Jest to miejsce religijne. Zostało takim z powodu pojawienia się tam Kryszny. Dlaczego ten budynek? Przed naszym pojawieniem się tu, był zwykłym budynkiem. Teraz jest świątynią. Jest on dharma-ksetra, miejscem religijnym. Dlaczego? Ponieważ obecny jest tu Kryszna. Obecny jest Kryszna. Można uznać Kurkuszetrę za zwyczajne miejsce, ale ponieważ Kryszna był tam obecny jako nauczyciel Ardżuny, miejsce jest to dharma-ksetra.
Poprzednio ludzie byli ćwiczeni w religii i w związku z tym nie mieli prawa skłamać będąc w dharma-ksetra. Ta praktyka trwa do dzisiaj. W świecie zachodnim, kiedy chrześcijanin przychodzi do spowiedzi mówi: Tak, zrobiłem to. Lecz spowiedź stała się jedynie formalnością. W rzeczywistości powinniśmy przyznać się do swoich grzechów w miejscu pielgrzymek. Lecz nie oznacza to ponownego zaangażowania się w grzeszne czynności. Nie. Przyznasz się raz i zostaje ci wybaczone, lecz nie rób tego ponownie.
Dritarasztra mówi, samaveta yuyutsavah [Bg. 1.1]. Wszyscy ci ludzie, moi synowie, mamakah. Mamakah oznacza moi synowie, natomiast pandavaś, synowie mojego brata, Pandy. Samaveta, zgromadzili się. W jakim celu? Cel ten to yuyutsavah. Słowo yuyutsu jest nadal używane w Japonii. Może znacie to słowo, yuyutsa, walka. Obie strony pragnęły walki, więc wszyscy zgromadzili się w jednym miejscu. Dlaczego Dritarasztra zadaje pytanie, kim akurvata: Cóż uczynili? Dritarasztrę trapiły wątpliwości: Ci chłopcy, po tym jak zgromadzili się na dharma-ksetre kuru kser, wciąż mogą zmienić zdanie. Mogą iść na ugodę. W rzeczywistości synowie Dritarasztry mogli przyznać: Tak, Pandavowie, wy jesteście właścicielami. Jaką korzyść przyniesie nam niepotrzebna walka? Tak więc był on bardzo ciekawy czy zmienili oni swoją decyzję. Dlatego zadaje to pytanie. W przeciwnym razie nie było o co pytać, kim akurvata. Jeżeli otrzymałbyś smaczne danie, a ja zapytałbym: Ten gentelman otrzymał smaczne pożywienie. Co zrobił potem? To niemądre pytanie. Osoba ta zjadła . To wszystko. (śmiech) Co to zapytanie. Cóż uczynili? Dritarasztra zadał to pytanie ponieważ miał wątpliwości czy wojownicy nie zmienili zdania. Kim akurvata sanjasa [Bg. 1.1]. Dritarasztra pytał swojego sekretarza. Dritarasztra był ślepcem, natomiast jego sekretarz zawsze był jego przewodnikiem. Sandżaja był bardzo wiernym sekretarzem. Wyjaśnia on Bhagavad-gitę poprzez doświadczenie, poprzez telewizję w sercu. Sztuka ta jeszcze się nie rozwinęła. Posiadacie odbiorniki telewizyjne, maszyny, lecz istnieje inna telewizja, telewizja wewnątrz waszych serc, w której możecie zobaczyć wszystko to co dzieje się na zewnątrz. Telewizja ta była znana; Sandżaja wyjaśnia, że sztuki tej nauczył się dzięki łasce Vjasadevy. Teraz siedział on w pokoju ze swoim panem, obserwował walkę i objaśniał ją. Jest to podstawowa zasada Bhagavad-gity, podstawowa platforma.
Dziękuje bardzo. Hare Kryszna !
