Po odejściu Prabhupada Narajan Maharaj nadzorował wykonanie ceremonii. W następnych miesiącach uczniowie Prabhupada, zwłaszcza ci wymienieni przez Prabhupada w związku z inicjowaniem, szukali porad Śridhara Maharaja dotyczących tego, jak powinni wykonywać swoje obowiązki. Według niektórych relacji, Śridhar Maharaj udzielił GBC rady, która przyczyniła się do powstania potępianego obecnie systemu aczarjów strefowych. System ten wydaje się być zmodyfikowaną wersją systemu Gaudija Math, w którym każdy Gaudija Math guru posiada swoją wyłączną organizację, ze sobą jako jedynym inicjującym. W systemie aczarjów strefowych uważano, że każdy z jedenastu oryginalnych guru ISKCON-u został bezpośrednio wyznaczony przez Prabhupada i każdy powinien posiadać swoją wyłączna strefę kontroli, ze sobą jako jedynym inicjującym i ostatecznym autorytetem. 

Kiedy później niektórzy członkowie ISKCON-u stali się niezadowoleni z tego systemu, wyrazili to wobec Śridhara Maharaja, który powiedział, że ilość guru powinna zostać powiększona. GBC niezależnie doszło do tego samego wniosku, uznając, że intencją Prabhupada było, aby wszyscy jego kwalifikowani uczniowie, nie tylko jedenastu, stawało się guru, oraz że zasada wyłącznych stref inicjacji była niesłuszna.W okresie, kiedy wszystko to miało miejsce, niektórzy rozczarowani członkowie ISKCON-u zaczęli robić więcej niż tylko konsultować się ze Śridhar Maharajem. Zaczęli mieć bardzo bliskie kontakty z nim i zaczęli uważać go za swojego guru. Niektórzy przyjęli od niego sannjasę, a inni inicjację. Chcieli też, aby ISKCON przyjął go pewnego rodzaju sziksza guru dla całej instytucji. GBC nie chciało tego zaaprobować. 

Jak wcześniej ostrzegał Prabhupad, jeśli jeden z braci duchowych powie coś innego niż on, to spowoduje to zamęt. Dlatego nie wzywał żadnego ze swych braci duchowych, aby kierowali ISCKON-em w razie jego śmierci czy podczas jego pobytu w Indiach. Dla przykładu, Śridhar Maharaj miał koncepcję pochodzenia dżiwy (duszy, jiva), która była inna niż Prabhupada. Prabhupad nauczał, że wszystkie dusze przebywały oryginalnie z Kryszną w świecie duchowym, lecz upadły do tego świata materialnego. Śridhar Maharaj uważał, że dusze nie były oryginalnie z Kryszną. Samo w sobie to mogła być błaha kwestia, ale ISKCON-owi zwolennicy Śridhara Maharaja zmienili ją w poważną sprawę. Tak, mówili, Śridhar Maharaj naucza ezoterycznych prawd, przewyższajace nauki Prabhupada. Oni, zwolennicy Śridhar Maharaja, są tymi, którzy posiedli teraz prawdziwe zrozumienie. A ISKCON powinien się do nich przyłączyć w akceptowaniu tych prawd. Tak powstała schizma pewnego rodzaju, który w nadchodzących latach miał się powtarzać. Nie będąc w stanie znaleźć sobie miejsca w ISKCON-ie, członkowie ISKCON-u, którzy blisko się sprzymierzyli ze Śridhar Maharajem, przyłączali się do jego organizacji lub zakładali własne. Do takich osób należeli Dhira Kryszna Swami, Tripurari Swami i Alanatha Swami. Przed swoim odejściem z tego świata, Śridhar Maharaj wyznaczył na swojego następcę swojego ucznia o imieniu Govinda Maharaj. Govinda Mahraj nadal przyjmuje uczniów spośród zrażonych wyznawców z ISKCON-u. I ta relatywnie mała grupa założona przez zachodnich zwolenników Śridhara Maharaja nadal funkcjonuje w różnych częściach świata. Z tej grupy, a szczególnie z organizacji Alanatha Maharaja, powstało Word Vaishnava Association [Światowe Towarzystwo Wisznuickie], które próbuje zjednoczyć Gaudija Math pod kierownictwem zwolenników Śridhara Maharaja. 

Przez jakiś czas ISKCON i BBT odmawiało sprzedaży książek Prabhupada obozom Śridharitów, ale ostatnio zasada ta została zmieniona. Z upływem lat, także Narajan Maharaj zaczął przyciągać zwolenników z ISKCON-u. Nauczał, że Prabhupad dał podstawę życia w Świadomości Kryszny, ale że trzeba pójść dalej i zagłębić się w rozwój raganuga-bhakti poprzez konkretny proces przyjęcia nauk od raganuga-guru, który obdarzy ucznia wstępem do poufnych rozrywek Radhy i Kryszny. Stworzył wrażenie, że światowe działania misjonarskie ruchu Świadomości Kryszny, zapoczątkowane przez samego Prabhupada, były pewnego rodzaju neoficką działalnością. Powiedział, że chce dokończyć pracę, którą zaczął Prabhupad, wskazując tym, że chciał awansować członków ISKCON-u z neofickiego poziomu działalności misjonarskiej do wznioślejszego poziomu raganuga. Wielu uczniom Prabhupada wydawało się to czymś różnym od tego, co mówił Prabhupad. Prabhupad powiedział im, że po prostu dzięki wykonywaniu praktyk, które im dał, dojdą do najwyższych etapów Świadomości Kryszny. Nie było żadnej potrzeby specjalnego rasa-guru. Podobnie jak Śridhar Maharaj, także Narajan Maharaj opowiadał się za ideą, że dusza nigdy wcześniej nie była z Kryszną. 

Niektórzy z wiodących uczniów Prabhupada zostali zwolennikami Narajana Maharaja i tak jak w przypadku Śridhara Maharaja, także Narajan Maharaj był awansowany na potencjalnego następcę Prabhupada, na wielką duszę, której rady władze ISKCON-u powinny brać pod uwagę. Koncept ten został odrzucony przez GBC. Liderzy, którzy sprzymierzyli się z Narajan Maharajem i promowali jego szczególną filozofię przyznali się do błędu i podporządkowali się rezolucji GBC, wzywajacej ich do rezygnacji z kontaktów z nim. Jednak szkoda już się stała i wielu niezadowolonych członków ISKCON-u nadal szukało jego towarzystwa. Narajan Maharaj zaczął inicjować uczniów, mimo iż część z nich już została inicjowana przez guru z ISKCON-u o dobrej reputacji. Eks-członkowie ISKCON-u, zaznajomieni ze sposobem, w jaki działał Prabhupad, zaczęli wozić Narajana Maharaja po całym świecie, zabierając go tam, gdzie ISKCON miał duże społeczności. W ten sposób przeciągnęli wielu uczniów spośród osób z różnych przyczyn rozczarowanych ISKCON-em. Puri Maharaj także zebrał jakąś ilość zwolenników wśród wielbicieli z ISKCON-u. Małe ilości wyznawców pozyskali też niektórzy inni guru z Gaudija Math. 

Jeśli zwolennicy guru z Gaudija Math naprawdę chcą, aby ich wybrańcy byli mile widziani w ISKCON-ie, dobrze by się temu przysłużyli lepiej podkreślając wspólnotę nauk tych guru z ISKCON-em, zamiast różnice. Raz po raz, zwolennicy Gaudija guru mówią nam: „O, myślicie, że znacie prawdę o tym czy o tamtym, w oparciu o to, co powiedział Prabhupad, ale to nie jest wszystko. Ten i ten Maharaj powiedział nam, że prawdziwą prawdą jest….” Lepiej byłoby, gdyby tacy guru harmonizowali swoje nauki z naukami Prabhupada, jeśli naprawdę chcą być przyjmowani w ISKCON-ie w roli przewodników. Tacy guru powinni także uważać na przedstawianie siebie samych jako tych, którzy objawiają wyższe prawdy niż te, która przekazał Prabhupad. Powinni być skłonni dostosować się do zaleceń kolektywnych władz ISKCON-u dotyczących ich nauczania w ISKCON-ie – gdzie, kiedy i jak. Osobistości Gaudija Math, którzy podporządkują się temu, być może mogłyby na próbnych zasadach kilka razy w roku przemawiać w świątyniach ISKCON-u.

Głównym powodem, dla którego nasze relacje z guru Gaudija Math są trudne jest fakt, że oni wszyscy wychowali się w systemie math, który wszedł w życie po śmierci Bhaktisiddhanty. Wydają się być niezdolni zrozumieć, jak działać w systemie władzy kolektywnej, oraz niezdolni do dogadania się i współżycia z tymi, którzy to rozumieją. W systemie math, jeden guru staje się jedynym inicjującym oraz właścicielem danego matha. Przed śmiercią wybiera jednego ze swych uczniów na jego następną głowę. Wszyscy związani z math są jego uczniami lub zwolennikami. Głowa matha posiada pozycję jedynego przywódcy, i jest przyzwyczajony do funkcjonowania w ten sposób. Dlatego tak trudno jest takim osobom nawiązywać kontakty i współdziałać z ISKCON-em i jego kolektywnym przywództwem. W naturalny sposób chcą takiej relacji z ISKCON-em, do jakiej są przyzwyczajeni we własnych matha, jako jedyny przywódca, jako aczarja, na którego wszyscy muszą się zdawać. Nie potrafią przyjąć, że ich opinie i rady muszą podlegać kolektywnej władzy decyzyjnej GBC, i że mogą one zostać przyjęte lub odrzucone zależnie od tego, czy GBC uzna je za zgodne z pragnieniami, naukami czy poleceniami Prabhupada. Ta mentalność, połączona z mentalnością eks-członka ISKCON-u, który chce zobaczyć swojego faworyta umocowanym jako przewodnik i sziksza guru dla całego ISKCON-u, sprawia, że – tak, jak zalecał nam Prabhupad - w stosunku do guru z Gaudija Math możliwa jest jedynie relacja kurtuazyjna, lecz na dystans. To prawda, że większości braci duchowych Prabhupada nie ma już na tym świecie, ale zasadnicza mentalność Gaudija Math pozostaje taka sama. Oni nadal nie są gotowi działać w systemie władzy kolektywnej i to jest główna przeszkodą stojącą na drodze integracji guru Gaudija Math oraz ich zwolenników z ISKCON-em.

Prawdą jest również, że w jakimś stopniu ISKCON został zorganizowany w systemie Gaudija Math, z Prabhupadem jako jedyną, ostateczną władzą zarządzającą oraz jedynym inicjującym mistrzem duchowym. Niektórzy weterani tamtych wczesnych czasów, dążąc do odtworzenia takiej sytuacji, znaleźli pociechę w towarzystwie guru z Gaudija Math. Jednak Prabhupad od samego początku jasno wyrażał, że chce, aby ISKCON ostatecznie zarządzany był w sposób kolektywny, oraz że będzie w nim mnogość guru. Oczywiście bardzo naciskał też, aby wszyscy przyszli guru i wszyscy przyszli GBC wykonywali jego wolę jako założyciela-aczarji. Lecz główną rzeczą jest to, że w przyszłości miało istnieć kolektywne przywództwo, i oczekiwać się będzie, że członkowie ISKCON-u, nawet ci najpotężniejsi, podporządkują się mu. Prabhupad stworzył ten system za swojego życia i zachęcał swoich uczniów, aby go stosowali. Czasami przybiegali do niego z problemami, ale on zachęcał ich, żeby tego nie robili, lecz rozwiązywali problemy sami, zgodnie z systemem zarządzania, który stworzył. Bez wątpienia jest to trudna propozycja, a system math może wydawać się łatwiejszy i w pewnym sensie naturalniejszy. Ale zarówno Bhaktisiddhanta, jak i Prabhupad jasno powiedzieli, że chcą zjednoczonej instytucji misjonarskiej, posiadającej system kolektywnego zarządzania, któremu muszą podporządkować się wszyscy jej członkowie. 

U źródeł każdej herezji w ISKCON-ie leży mentalność Math. Obecny ruch ritwik chce reżimu Gaudija Math, modelu pojedynczego guru, z tym wyjątkiem, że ten pojedynczy guru pozostaje ten sam – ma to być Prabhupad na wsze czasy. Członkowie ISKCON-u, którzy opuścili go dla różnych guru Gaudija Math, także trzymają się tego ‘mathowego’ systemu. Nie potrafili oni zaakceptować decyzji swojego guru, aby poddali się procesowi kolektywnego zarządzania ISKCON-u. Chcą przyjąć schronienie w jakimś jednym aczarji poza ISKCON-em, lub wprowadzić tego aczarję do ISKCON-u i zastąpić stworzony przez Prabhupada system kolektywnego zarządzania swoim wybranym guru z Gaudija Math. Oczywiście ci Gaudija Math guru są z tego całkiem zadowoleni, ponieważ jest to system, w którym się wychowali i który odziedziczyli po swoich poprzednikach z Gaudija Math. 

Więc nie jest tak, że ISKCON ślepo uczy nienawiści wobec każdego, kto jest związany z nazwą ‘Gaudija Math’. Jest raczej tak, że głęboko i starannie rozważyliśmy przemyślenia Śrila Prabhupada dotyczące porażki Gaudija Math we wprowadzeniu kolektywnych władz, tak jak chciał tego Bhaktisiddhanta. Jesteśmy też świadomi, że w jakiś sposób, wbrew wszystkim trudnościom i problemom, ISKCON-owi udało się stworzyć funkcjonujący system kolektywnych władz, służący wypełnianiu celów, jakie Prabhupad postawił przed ISKCON-em. I kiedy widzimy, że obecni guru Gaudija Math uparcie trwają w błędzie swoich poprzedników, to mamy prawo utrzymywać politykę szacunku na odległość. I z pewnością nie mamy zamiaru przywracać systemu math, poprzez akceptację jednego z nich na aczarję dla całego ISKCON-u. Zamiast tego, będziemy kontynuować zasadę Prabhupada i zapraszać ich do współpracy z ISKCON-em na własnych warunkach ISKCON-u. 

Jeśli uznamy, że jakiś lider Gaudija może nauczyć się właściwego funkcjonowania w systemie zbiorczego zarządzania, możemy wtedy, jak Prabhupad, być gotowi włączyć jego instytucję do ISKCON-u. W innym przypadku, będziemy z szacunkiem podążać oddzielnymi, choć równoległymi drogami. Ciężko jest pozwalać na nawet najmniejsze wtrącanie się guru Gaudija Math w sprawy ISKCON-u, ponieważ wszystkie ich działania i słowa zabarwione są ich doświadczeniem postrzegania siebie samych jako jedynych aczarjów swojej instytucji, jako osoby o najwyższym zrozumieniu duchowym [tzw. realizacji], którym wszyscy muszą się podporządkowywać i zgadzać. Czy taki guru mógłby zaakceptować zbiorczą decyzję ISKCON-u, iż: „Maharaj, twoje nauczanie w tym punkcie filozofii różni się od nauczania Prabhupada, więc prosimy uprzejmie, nie mów już tego na swoich wykładach.” Albo czy taki guru mógłby przyjąć decyzję, że: „Maharaj, chcielibyśmy, abyś w tym roku był tak dobry i ograniczył swoje nauczanie do tej i tej części świata?” Podejrzewam, że nie, ale można tę kwestię poddać próbie i zobaczyć. 

Dla Gaudija Math idealną rzeczą byłoby, gdyby wszyscy bracia duchowi byli współpracowali. Powinni oni byli stworzyć GBC i wspólnie wypełniać pragnienia Bhaktisiddhanty Saraswatiego Thakura. Ale tak się nie stało. Więc nie była to idealna sytuacja. Śrila Prabhupad poprawił to. On wypełnił własne polecenia, jakie otrzymał od Bhaktisiddhanty, i kiedy to było możliwe, próbował współpracować ze swoimi braćmi duchowymi, nawet z tymi, na których spoczywała największa odpowiedzialność za zniszczenie Gaudija Math jako zjednoczonej instytucji misyjnej. Kiedy powstał jego ISKCON, Prabhupad widział, że będzie musiał [Iskcon] działać samodzielnie. Nie chciał, aby jego uczniowie utrzymywali bliskie kontakty z Gaudija Math, ale nie chciał też, aby okazywali brak szacunku. Nie podobały mu się próby mieszania się przez jego braci duchowych w miłość i szacunek jego uczniów do niego. Jednak mimo to był wobec nich przyjazny. 

W ISKCONie także nie mamy idealnej sytuacji. Byłoby lepiej, gdyby wszyscy wiodący uczniowie Prabhupada dotrzymali byli swoich ślubów. Ale wielu nie dotrzymało, powodując tym zrozumiałą dezorientację i uraz wśród wieli zwolenników Prabhupada. Było to powodem tego, że wielu z nich szukało schronienia u guru z Gaudija Math, i widzimy, ze obecnie istnieją małe, ale znaczące alternatywne społeczności zachodnich uczniów skupiające się wokół takich guru. Jednak mimo swoich poważnych problemów ISKCON nie rozpadł się. Nadal nienaruszony jest system GBC i światowa misja nauczania. Niektórzy guru upadli, ale wielu innych nie upadło. 

Więc jakie są opcje? Co powinniśmy zrobić w tej mniej niż idealnej sytuacji? Ujmując rzecz krótko, powinniśmy iść za przykładem Prabhupada i zawsze próbować, w ograniczony sposób i na naszych warunkach, współpracować z Gaudija Math, a jednocześnie chronić naszą społeczność przed szkodliwymi wpływami z zewnątrz.

1. Prabhupad nie był z zasady przeciwny temu, by uczniowie jego braci duchowych działali razem z nim, ale chciał, aby byli oni sprawdzani indywidualnie. Moglibyśmy więc także zapraszać uczniów guru z Gaudija Math, za ich zgodą, do działania w ISKCON-ie i podlegając władzy ISKCON-u.

2. Nie powinniśmy manifestować wrogości wobec żadnego z guru Gaudija Math. Powinniśmy zachować relację nacechowaną szacunkiem, lecz na dystans. Jeśli przyjmą oni pewne warunki proponowane przez GBC, powinniśmy pozwolić im przemawiać [w naszych świątyniach-tłum], pod warunkiem, że nasi guru i starsi wielbiciele otrzymają podobne przywileje w ich mathach.

3. Jednocześnie, Prabhupad nie chciał, aby miało miejsce jakiekolwiek lekceważenie jego pozycji jako założyciela-aczarji, lub jakiekolwiek odstępstwa od jego nauk. Nie możemy więc tolerować, aby ktokolwiek był proponowany na przewodnika dla ISKCON-u, jako następcę-aczarję, jeśli ta osoba nie podporządkuje się najpierw systemowi kolektywnych władz ISKCON-u i zademonstruje swoje cechy w ramach tego systemu. Nie możemy tez tolerować nauk, które różnią się od nauk Prabhupada.Długofalowo, powinniśmy dążyć do integracji Gaudija Math do ISKCON-u, wraz z ich eks-członkami ISKCON-u. Będzie to zależeć od utrzymania przez ISKCON jego poświęcenia się zjednoczonemu i dynamicznemu działaniu misyjnemu na całym świecie, odbywającemu się w ramach kolektywnych władz, których jakość powinna być stale poprawiana.