Trivikrama Swami: 

Żywa istota, kiedy niewłaściwie wykorzysta swoją niezależność staje się uzależniona od praw natury materialnej. Oryginalnie wszyscy jesteśmy świadomi Kryszny, ale przez niewłaściwe użycie naszej wolności jesteśmy uzależnieni od ścisłych praw natury materialnej, Myślimy, że osiągniemy jakąś korzyść przez przyjście do świata materialnego i próbą panowania nad tą naturą materialną. Myślimy, że w ten sposób będziemy szczęśliwi.        

Powinniśmy poświęcić nasze skłonności do panowania nad naturą materialną i w zamian za to zaangażować się w służbę dla Najwyższego Pana. Więc możemy zrozumieć zaawansowanie czy własne skłonności do słuzby dla Pana w takiej proporcji, w jakiej porzucamy pragnienie dominowania nad materialną naturą. I dopóki nie poczujemy smaku, nie będziemy skłonni do tego procesu ofiar, dopóty nie uwolnimy się z niewoli materialnej natury. Ponieważ teraz jest Kali-yuga i jest to najbardziej upadły wiek i dlatego, z powodu lenistwa ludzi do duchowego rozwoju, ten proces jest bardzo łatwy. I procesem dla tego wieku jest kirtana-yajńa, czyli intonowanie Świętego Imienia. To intonowanie powinno odbywać się dla przyjemności Pana. Powinniśmy intonować w ten sposób myśląc, jak możemy gloryfikować Pana. Tendencja jest taka, że staramy się ustawić siebie w centrum. Jeżeli tylko w szczery sposób porzucimy ten egoizm, zapomnimy o korzyściach, o swojej własnej pozycji i zaczniemy płakać intonując Święte Imię, możemy osiągnąć sukces. Ale jest to trudne intonować w ten sposób dlatego, że nawykliśmy do gloryfikowania siebie samego. Szczególnie to pragnienie gloryfikacji jest dominujące w życiu seksualnym. Tak jak królowie, którzy widzieli Rukmini na ofierze stwierdzili, że jest ona tak piękna, że to piękno jest właśnie godne ich. Natomiast Rukmini jest Boginią Fortuny, jest żoną Pana i jej przeznaczeniem jest bycie towarzyszką Pana i tylko Pan może się nią cieszyć. Natomiast pod wpływem energii materialnej, te żywe istoty myślały, że ona jest dla ich korzyści. 

Więc ta tendencja jest w każdej uwarunkowanej duszy, że wszystko ma być dla mojej przyjemności. Dlatego widzimy w świecie materialnym tyle chaosu. Ponieważ każdy posiada taką mentalność, istnieje konflikt interesów, który jest dominujący, ponieważ każdy kocha siebie najbardziej i każdy myśli, że cokolwiek jest wspaniałego, miłego w tym świecie, powinno zdarzyć się mnie, powinno do mnie przyjść. Więc istnieje wiele kłótni odnośnie kobiet, odnośnie pieniędzy, kto osiągnie największą korzyść w tym świecie. Cała atmosfera jest zdominowana tym wysiłkiem. Od indywidualności do indywidualności, od społeczności do społeczności, od narodu do narodu, od rasy do rasy, od gatunku do gatunku. W ten sposób jest bardzo wiele zakłóceń. Z powodu iluzji przyjmujemy to życie jako wszystko we wszystkim i w ten sposób tracimy sposobność podjęcia życia duchowego. Pierwszą lekcją od mistrza duchowego jest wiedza, że to życie jest jak sen i nie jest to nasze prawdziwe życie. Nie powinniśmy przywiązywać się do materialnych rzeczy. Ale po to, aby odwiązać się od tych materialnych rzeczy musimy mieć to pozytywne przywiązanie do duchowych czynności. Ale kiedy słyszymy, że musimy coś poświęcić dla przyjemności Pana, nie jest to dla nas atrakcyjna propozycja. Dlatego widzimy, że w rzeczywistości ludzie nie są zainteresowani życiem duchowym. Dlatego, że muszą poświęcić coś dla przyjemności Pana. Ale mistrz duchowy, który opanował już sztukę tego poświęcenia, tych ofiar, może nauczyć nas jak to robić i pokazać, że jest to bardzo satysfakcjonująca czynność dlatego, że w każdej chwili poświęcamy się.

Z każdą chwilą ucieka nam życie. Jak na przykład mamy pewną ilość pieniędzy i codziennie wydając, tracimy te pieniądze. Podobnie, mamy pewną ilość dni do przeżycia i każdy dzień jest nam zabierany. To poświęcenie się jest naszą naturą, jest naszym uwarunkowaniem, nie możemy uciec od tego. Ale zamiast poświęcać się dla przyjemności Pana, my poświęcamy się dla stworzonych idoli. Poświęcamy się żonie, dzieciom, narodowi. Ale wszystko zaczyna się od miłości do siebie samego. I następnie kochamy nasze rozprzestrzenione ja. A dlaczego tak jest? Ponieważ nie znamy naszej prawdziwej tożsamości. Ponieważ przyjmujemy to ciało i umysł za tożsamość, za nas samych, dlatego nigdy nie osiągniemy satysfakcji w tej służbie. Ale jak służyć Panu? Tutaj wymagana jest pomoc, przewodnictwo osoby, która już służy Panu. Dlatego pierwszym obowiązkiem jest zadowolić mistrza duchowego. Kiedy on jest zadowolony, możemy wiedzieć, że Pan jest zadowolony. Czy są jakieś pytania?

Pytanie: Chciałem zapytać o intonowanie. Kiedy intonuje w moim sercu postrzegam różne zanieczyszczenia (dalej już pytanie jest niezrozumiałe).

Odpowiedź: Kryszna będzie zadowolony kiedy staniesz się czysty. Dopóki nie staniesz się czysty, jak On może mieć intymną relacje z tobą? On pragnie mieć coraz to nowe relacje, więc chciałby cieszyć się z tobą. Dlatego nie jest zadowolony, kiedy jesteś w nieczystym stanie, gdyż nie może cieszyć się tobą tak jak chce. Dlatego przychodzi, wypowiada Bhagavad-gitę, aby dać nam szansę oczyszczenia się. Przychodzi tutaj, pojawia się w świecie materialnym, ma tyle wspaniałych rozrywek, tak abyśmy przez pamiętanie o nich, słuchanie o nich, gloryfikowanie, wielbienie tych rozrywek mogli się oczyścić. I wtedy kiedy stajemy się czyści, On jest szczęśliwy, gdyż może mieć intymną relację z nami.

Pytanie: Kiedy mówimy o rozrywkach Kryszny w materialnym świecie, czy możemy analizować tylko te, które mamy opisane w Kryszna Book, czy też możemy analizować również to co obecnie dzieje się w ISKCONie?

Odpowiedź: Nie tylko rozrywki Pana, ale również rozrywki Jego wielbicieli są oczyszczające. Zatem jeżeli będziemy pamiętać czynności Śrila Prabhupada, to będzie miało ten sam efekt.

Pytanie: Maharadża mówił, że przeszkodą jest to, że nie chcemy, żeby Kryszna był w centrum, tylko chcemy sami być w centrum. Czy jest to jedyną przeszkodą, czy poza tym istnieją jeszcze jakieś inne?

Odpowiedź: To jest główna przeszkoda, od której jest tak wiele różnych odgałęzień. Jeżeli faktycznie umieścimy Krysznę w centrum i będziemy o Nim pamiętać i nigdy nie będziemy o Nim zapominać, to wszystko inne podąży w ślady. Kiedy Jezus Chrystus był zapytany, jakie jest główne przykazanie, to powiedział, że powinieneś kochać Boga, całym sercem, duszą, ze wszystkich swoich sił całą swoja istotą. Więc jest to cel, środek czyli sposób i cel wszystkich procesów religijnych.

Pytanie: Słyszałem, jak jeden wielbiciel mówił, że Bhaktivinod Thakura jadł ryby. Czy to prawda?

Odpowiedź: Może. Lubisz ryby? (odpowiedź – nie). Kiedy Śrila Prabhupada był zapytany odnośnie Jezusa, który jadł ryby, to on powiedział, że Jezus mógł jeść cokolwiek, mógł zjeść cały świat, ale my nie powinniśmy go imitować, takiego wielkiego wielbiciela. Więc Bhaktivinod w swoich młodych latach działał jak zwykły materialista. Kiedy osiągnął pewien wiek, to nawrócił się na waisznawizm i od tego momentu już ściśle przestrzegał wszystkich zasad.