Prabhupada:

mahi grami vigata-

viklava iśvarasya yatha manisamh

nico jaya guna-visargam anupravisaḥ

puyeta jena cześć puman anuvarṇitena

( SB 7.9.12 )

To jest modlitwa Prahlada Maharadży, wielkiego bhakty Pana. Opisał więc, że chociaż urodził się w ateistycznej rodzinie, to jednak Kryszna, czyli Bóg, nie bierze pod uwagę, do której rodziny bhakta należy. Kryszna nie bierze pod uwagę, Bóg nie bierze pod uwagę rodziny rozmnażania. Jest jednakowo miły dla wszystkich. Widziałeś obraz, w którym Kryszna kocha zarówno cielęta, jak i gopi. Na platformie duchowej nie ma takiego rozróżnienia, czy ktoś jest na wyższym poziomie, czy jest na niższym poziomie. Patitaḥ sama-darśinah ( BG 5.18 ).

W Bhagavad-gicie jest powiedziane, że ci, którzy są rzeczywiście uczeni, nie mają takiego rozróżnienia. Chociaż w rozważaniach materialnych, odpowiednio do ciała, istnieje różnica, na platformie duchowej nie ma takiej różnicy.

Dlatego Kryszna mówi w Bhagavad-gicie, mam hi partha vyapaśritya ye 'pi syuh papa-yonayah ( BG 9.32 ). Każdy, nie ma znaczenia, do jakiej rodziny należy, jeśli przyjmuje schronienie u lotosowych stóp Najwyższej Osoby Boga, nieważne, kim jest – może być mężczyzną, może być kobietą, może być śudrą, może on być braminem, może być czarny lub może być biały – każdy może zbliżyć się do najwyższej platformy służby oddania. To jest otwarte pole.

Tak więc Prahlāda Maharadża, chociaż urodził się w ateistycznej rodzinie, nabiera odwagi: "Pan nie ma takiej różnicy; dlatego będę modlić się zgodnie z moimi możliwościami". Bhava-grahi janardana. bhawa. Osoba Boga bierze pod uwagę twój umysł... niezupełnie mentalny — twoja duchowa atrakcyjność, jak bardzo jesteś przyciągany. Ta atrakcja jest najważniejsza.

Jak już kilkakrotnie wyjaśniłem na tym spotkaniu, sa vai pumsah paro dharma yato bhaktir adhoksaje (ŚB 1.2.6). Jaki jest najwyższy rodzaj religii? Każdy powie, że „Mój system religijny jest lepszy niż twój”. To całkiem naturalne. Hindus powie: „Och, jestem lepszy niż chrześcijanin”. Chrześcijanin powie: „Jestem lepszy niż Hindus”. Ale Bhagavata mówi, że to nie jest test religii. Bhagavat mówi, sa vai pumsah paro dharmo yato bhaktir adhoksaje ( ŚB 1.2.6 ). Ten rodzaj religii jest najlepszym sposobem, który rozwija miłość do Boga. To wszystko. Testem jest to, jak bardzo rozwinęłaś miłość do Boga. Bhava-grahi janardana.

W literaturze wedyjskiej jest powiedziane, że Bóg, Kryszna, po prostu akceptuje twoją bhavę, czyli twoją sytuację, jak bardzo rozwinęłaś swoją atrakcyjność do Boga, czyli Kryszny. To jest brane pod uwagę. Nie bierze pod uwagę, że „Och, jesteś bardzo bogata”, „Jesteś bardzo piękna”, „Jesteś bardzo biedna”, „Nie jesteś piękna”. Tych rozważań nie ma. Jedyną uwagą jest to, jak bardzo kochasz Boga. Wtedy twoje życie jest pomyślne.

Zatem Prahlada Maharadża, nabiera odwagi, że materialne kwalifikacje nie są atutem do zbliżenia się do Boga, ale jest to jedynie służba oddania, postawa służenia. "Kryszno, czyli Boże, kocham Cię. Mogę Cię poświęcić... Mogę poświęcić wszystko dla Ciebie." Tak jak Pan Jezus Chrystus poświęcił nawet swoje życie. Gopi również poświęciły wszystko dla Kryszny. To jest pożądane. Bóg bierze pod uwagę stopień poświęcenia, stopień przywiązania, a nie materialne bogactwo.

Dlatego zachęca się Prahlada Maharadżę. Tasmād aham vigata-viklava iśvarasya sarvatmana mahi gṛṇami yathā manīṣam ( SB 7.9.12 ): "Dlatego spróbuję ofiarować swoje modlitwy zgodnie z moimi możliwościami." Nie jest tak dlatego, że nie zna się sanskrytu lub określonego rodzaju języka i nie potrafi się bardzo ładnie modlić z poetyckim porównaniem, metaforą... te rzeczy nie są wymagane. Po prostu musisz otworzyć swoje uczucia miłości do Boga. Wtedy jest zadowolony. Nie zależy to od konkretnego rodzaju języka czy idei poetyckich. Nie.

Na początku Śrimad-Bhagavatam jest jeden werset:

tad-vag-visargo janatagha-viplavoh

yasmin prati-ślokam abaddhavaty apih

namany anantasya yaśo „ṅkitani yat

śṛṇvanti gayanti gunanti sadhavah

( SB 1.5.11 )

Mówi się, że werset napisany łamanym językiem... przypuśćmy, że ktoś, wielki wielbiciel, pisze jakieś modlitwy do Boga, ale nie ma pojęcia o metodzie retorycznej lub prozodicznej, systemie poezji. Nie ma takiego pomysłu, ale po prostu wyraża swoje uczucia. Ale jeśli nawet to uczucie jest poprawne, język jest zepsuty...

Jest wiele przykładów. Jak dziecko modli się do matki, rodziców po prostu płaczem. Nie ma języka, ale matka rozumie, co czuje dziecko. Pod uwagę brane jest uczucie, a nie język. Tak więc Prahlada Maharadża bardzo zachęcał, aby tasmād aham vigata-viklava ( ŚB 7.9.12 ). Więc bez wątpienia,  iśvarasya  Pana, sarvatmanā, całym sercem, bez żadnych zastrzeżeń, jeśli powiem: "Mój drogi Boże, mój drogi Kryszno, od dzisiaj poddaję się Tobie. Proszę, chroń mnie", ten właśnie język, to samo uczucie zapewni ci wszelką ochronę. To jest bardzo miłe. Nie musisz być bardzo uczonym człowiekiem. Na platformie duchowej nie ma takich rozważań. Tasmād aham vigata. . . iśvarasya sarvatmana ( SB 7.9.12 ).

Tak więc kwalifikacja brzmi: bez żadnych zastrzeżeń. „Tyle dla Boga, tyle dla mojego zadowalania zmysłów”, jest zastrzeżenie. W Bhagavad-gicie to samo polecone jest przez Krysznę: sarva-dharman parityajya ( BG 18.66). Nie rozdzielaj swojej energii na „Tyle energii dla Boga, tyle energii dla mayi, czyli materii”. Nie. Sarvatmana . W pełni. Wtedy jakąkolwiek masz energię, to wystarczy, aby zbliżyć się do Boga. Nie ma znaczenia, kim jesteś. Sarvatmana mahi grami yatha manisam ( ŚB 7.9.12 ). Yatha manisam oznacza "tak dalece, jak to możliwe." Nīco ajaya, „chociaż urodziłem się nisko”guna visargam anupravisah , "ale gdy tylko wibracja imienia Pana wejdzie we mnie, wtedy jestem... mogę być jakościowo bardzo niski..."

Tak jak istnieją trzy cechy. Ktoś może być w cesze dobroci, ktoś może cechować się pasją, ktoś może być cechą ciemności lub ignorancji. Ale Kryszna, czyli Bóg, jest transcendentalny do wszystkich cech, ponieważ jest Najwyższym Duchem. Jesteśmy również transcendentalni do wszystkich cech, ale w obecnych okolicznościach jesteśmy w szponach tej jakościowej egzystencji.

Ktoś jest bardzo dobrym człowiekiem, ktoś jest bardzo namiętnym człowiekiem, ktoś jest ignoranckim głupcem. Wszystko to są jakościowe reprezentacje tego materialnego świata. Ale jak tylko dojdziesz do platformy Boga, przekroczysz wszystkie cechy. Wszystkie cechy. Nie ma takiego rozróżnienia, „dobry człowiek”, „zły człowiek”, „ten człowiek” lub „tamten człowiek”. W Bhagavad-gicie również jest powiedziane:

mam ca vyabhicarini

bhakti yogena yaḥ sevate

sa gunān samatityaitan

brahma-bhuyaya kalpateh

( BG 14.26 )

Każdy, kto jest zaangażowany w czystą służbę oddania dla Pana, bez żadnych zastrzeżeń – avyabhicarini, niesfałszowana, po prostu czysta miłość do Boga, anukulyena krsnanuśilanam (CC Madhya 19.167), życzliwie – jakże będzie zadowolony. Z tym uczuciem, jeśli ktoś jest zaangażowany w służbę oddania, mam ca vyabhicarini bhakti yogena yah sevate... jeśli ktoś jest w ten sposób zaangażowany, to jakie jest jego stanowisko? Sa gunān samatītyaitan (BG 14.26). Są trzy cechy natury materialnej, mianowicie dobroć, pasja i ignorancja. Od razu je przekracza. Sa gunan samatityaitan brahma-bhuyaya kalpate . Natychmiast zostaje zidentyfikowany duchowo.  Natychmiastowo.

A więc ten proces intonowania Hare Kryszna, jeśli robimy to bardzo ładnie... ładnie nie oznacza, że ​​musimy stać się bardzo miłym muzykiem czy bardzo artystycznym śpiewakiem. Nie. Bardzo ładnie znaczy szczerze i z wielką uwagą. Proces jest najwyższym systemem jogi . Ta transcendentalna wibracja, jeśli po prostu skoncentrujesz swój umysł na wibracji, „Hare Kryszna…”. 

Inne rodzaje systemu yogi nie są możliwe w tym wieku.

Nie możesz medytować nad konkretnym tematem, ponieważ umysł jest tak poruszający i zmieniający się, że próbujesz skupić swój umysł na określonym temacie, ale umysł przeskakuje z jednego tematu na inny, z innego, na inny. Wtedy staje się czymś innym. Ale ta wibracja jest tak przyjemna, że ​​nawet jeśli twój umysł migocze, dźwięk zmusi cię do przyciągnięcia twojej uwagi. „Hare Kryszna”.

Więc dlatego . . . i jest to bardzo łatwe. W przypadku innego rodzaju medytacji musisz nauczyć się siadać, poprawiać swoje ciało. Trzeba wybrać ładne miejsce, samotne, oczyszczone miejsce. Musisz usiąść i przyjąć pewną postawę. Tak wiele rzeczy. Te rzeczy nie są możliwe w obecnym wieku, ponieważ wszyscy jesteśmy tak bardzo zaniepokojeni obecną atmosferą. Tak jak dziś rano macie wiadomość, że Rosjanie zdobyli Czechosłowację. Jak bardzo są zmartwieni. Z gazety dowiedziałem się, że kilku z nich płakało.

Więc to jest pozycja. Padam padam yad vipadam (ŚB 10.14.58). Na każdym kroku jest niebezpieczeństwo. Materialne uwarunkowane życie jest tak niejasne, na każdym kroku. Dlatego najwyższej klasy procesem yogi jest bhakti-yoga. Po prostu skieruj swoją uwagę na tę wibrację i intonuj ją zgodnie ze swoimi możliwościami. Nie wymaga żadnej wstępnej edukacji. Prahlada Maharadża powiedział, yatha manisam . Yatha manisam oznacza "na tyle, na ile jest to w mojej mocy".

Możesz więc intonować Hare Kryszna tak dalece, jak to tylko możliwe.  Oznacza to, że możesz śpiewać, kiedy tylko jest to możliwe. To nie jest tak, że musisz iść do świątyni w określonym czasie i śpiewać. Nie. Podczas spaceru możesz intonować Hare Kryszna. Praktycznie widzimy, kiedy przechodzimy na ulicy, niektóre dzieci, widząc nas, mówią: "Hare Kryszna, Hare Kryszna". Nawet dzieci potrafią intonować, to bardzo miłe. Ponieważ nie mają konwencji. Tak więc intonowanie Hare Kryszna da mu pewien efekt. Yatha manisam sarvatmana.

Następnie guna-visargam anupravisah. Ta wibracja, gdy tylko wejdzie w twój umysł, anupravisah, ponieważ ta wibracja jest absolutna, nie ma różnicy między Kryszną a Jego imieniem. Zatem Kryszna jest zawsze w tobie. Bóg jest zawsze w tobie jako Dusza Najwyższa. Więc ten transcendentalny dźwięk natychmiast ci przypomina, więc natychmiast stajesz się połączony. I jest powiedziane, że ci, którzy są zaangażowani w taki system yogi , system bhakti-yogi . . . Śnvatah sva katah krsnah punya śravana-kirtanah ( ŚB 1.2.17 ). Ta intonująca wibracja jest tak przyjemna, że ​​przynajmniej stajesz się pobożny. Punya śravana-kirtana . Każdy, kto słucha, zostaje oczyszczony. Punya śravana-kirtanah.

Hridy antah sthah: a Najwyższy Pan, Paramatma, Dusza Najwyższa, jest w tobie. Jak tylko zaczniesz intonować, wtedy hṛdy antah stho hy abhadraṇi.  Abhadrani oznacza wszystkie brudne rzeczy, które nagromadziłeś narodziny po narodzinach z powodu tego materialnego zanieczyszczenia... hrdy antah stho hy abhadrani vidhunoti.  Widhunoti. Widhunoti . Vi oznacza „szczególnie”, a dhunoti  „pranie”. Suhut satam.  Ponieważ On jest zawsze naszym przyjacielem. Bóg jest zawsze naszym przyjacielem.

Tego nie wiemy. Na tym polega trudność. Straciliśmy naszą przyjaźń z Bogiem i próbujemy zaprzyjaźnić się z tym i tamtym, z tym i tamtym. To jest przyczyna niepokoju na świecie. Próbują zaprowadzić pokój na świecie, ale nie wiedzą, jaka jest metoda zaprowadzenia pokoju.

Metoda ustanowienia pokoju została opisana w Bhagavad-gicie, suhrdah sarva-bhutanah jnatva mam śantim Acchati .

bhoktarah yajna-tapasahh

sarva-loka-maheśvaram

suhrdah sarva-bhutanah

jnatva mam śantim Acchatih

( BG 5,29 )

Jeśli chcesz śanti – śanti oznacza spokój – powinieneś po prostu zrozumieć, że wszystko należy do Boga. To wszystko. Właściwie to jest. Nic nie należy do ciebie. Jeśli jesteś inteligentny, jeśli uważnie studiujesz, [widzisz, że] wszystko należy do Boga. Nic do mnie nie należy. Nawet to ciało nie należy do mnie. Przybyłem z tym ciałem danym przez Boga, z otwartymi rękami, bez żadnego majątku. I odejdę z tego świata, zostawiając to ciało z otwartymi rękami.

Więc właściwie nic nie należy do mnie. To po prostu maya, złudzenie, że myślimy: „To jest moje. To jest moje. To jest moje”. To jest przyczyna. Podobnie jak Rosjanie, zajęli Czechosłowację. Myślą: „To jest moje”. Albo ktoś myśli: „To jest moje”. To jest przyczyna. Bo to ignorancja. Właściwie wszystko należy do Boga.

Jeśli ten sens rozprzestrzenia się po całym świecie — „Nic nie należy do nikogo prócz Boga, a wszyscy jesteśmy synami Bożymi” — to jest to najlepszy komunizm. Każdy — zwierzę, człowiek, wszystko — każdy ma prawo do życia. Każdy jest synem Bożym. A cały majątek należy do Boga. Jeśli naucza się tej filozofii, zapanuje pokój. W przeciwnym razie nie ma mowy o pokoju.

Tak więc bhoktarah yajna-tapasah sarva-loka-maheśvaram (BG 5.29).  I suhrdah sarva-bhutanam . I jest przyjacielem, najszczerszym przyjacielem wszystkich. Dlaczego nie? Jeśli jesteśmy synami Bożymi, któż może kochać bardziej niż ojciec? Oczywiście istnieje uczucie i miłość ojca do dzieci. Czy nie znajdujesz tego, jak On zapewnia? Nawet jeśli jesteśmy diso... chociaż jesteśmy nieposłuszni, On jednak zaopatruje wszystkie potrzeby naszego życia.

On dostarcza światła, On dostarcza wodę, On dostarcza powietrze – podstawowe potrzeby waszego życia. Bez światła słonecznego nie możesz żyć. Bez wody nie możesz żyć. Tak więc dzięki łasce Bożej otrzymujesz; mimo to jesteś tak niewdzięczny, że nie pamiętamy o Bogu ani nie okazujemy naszej wdzięczności. To jest przyczyna. Ta bezbożna cywilizacja jest przyczyną zakłócania pokoju. Bhoktarah sarva. . . yajna-tapasah sarva-loka-maheśvarah suhrdah sarva-bhutanam .

Zatem ten proces bhakti polega na uznaniu wyższości Boga. Jest On opiekunem każdego, jak oznajmia literatura wedyjska.

nityo nityanah cetanaś cetananam

eko bahnam vidadhati kaman

( Katha Upanisad 2.2.13)

Eko. Eko . Ten, On również jest żywą istotą, taką jak ty i ja. Człowiek jest stworzony według Boga. Dlatego Bóg ma dwie ręce, dwie nogi; dlatego masz dwie ręce, dwie nogi. Imitacja. Więc to eko jest opiekunem tych wielu tak zwanych bogów.

W tym sensie również jesteśmy bogami, ponieważ jesteśmy nieodłączną częścią Boga. Tak jak cząsteczka złota również jest złotem, ale to nie znaczy, że cząsteczka złota jest równa kopalni złota. To jest prawdziwe rozumienie filozofii. Bez wątpienia jesteśmy bogami. W którą stronę? Jakościowo. Bóg jest złotem. Ponieważ jesteśmy nieodłączną częścią Boga, dlatego też jesteśmy złotem. Ale On jest wielkim złotem. On jest największym złotem. Bóg jest wspaniały.

Jesteśmy najmniejszym złotem. A jeśli zrozumiemy tę filozofię, wówczas w naturalny sposób stajemy się uległymi i nasza konstytucyjna pozycja... a potem nasza modlitwa jako podporządkowana, uległa, jest bardzo ładnie umieszczona, a Bóg ją akceptuje, a następnie nasza utracona przyjaźń zostaje przywrócona.

To najwyższa doskonałość życia. Caitanya Mahaprabhu nauczał tej filozofii, prema pumartho mahan (Caitanya-manjusa), że jeśli chcesz powodzenia w swoim życiu, spróbuj osiągnąć utracony związek miłości z Bogiem. Wtedy twoje życie jest pomyślne. Jeśli chcesz odnieść sukces w inny sposób, to Twoja porażka.

Bhagavata mówi, parabhavas tavad abodha-jato (SB 5.5.5). Wszyscy rodzimy się ignorantami. Dopóki nie istnieje ignorancja, nikt nie rodzi się w tym materialnym świecie. Każdy — może jest Brahmą lub najmniejszym, nieistotnym stworzeniem, takim jak zarazek lub mrówka — każdy ma ciało, określony rodzaj ciała. Zatem każdy, kto ma to materialne ciało, jest mniej lub bardziej grzeszny. Taki jest werdykt. Nie będąc grzesznymi, nie otrzymujemy tego materialnego ciała. A gdy tylko wyjdziemy spod wpływu tej materialnej energii, sa gunān samatityaitan brahma-bhuyaya kalpate (BG 14.26).

Jak? Mam ca vyabhicarini-bhakti-yogena . Po prostu przez bhakti-jogę . Po prostu angażując się na procent, bez żadnych odchyleń, w służbę oddania dla Pana, natychmiast stajesz się wolnością, czyli wyzwoleniem z tej materialnej niewoli. A jeśli utrzymasz się w tej pozycji, będziesz wyzwolony w tym życiu, a po opuszczeniu tego ciała otrzymasz swoje wyzwolone ciało. To jest mukti. Mukti oznacza hitva anyathā rupam (ŚB 2.10.6). Mukti oznacza, że ​​porzucasz swoje materialne skażone życie. Hitva anyatha rupam sa gunena avasthiti . To znaczy być usytuowanym w konstytucjonalnej pozycji, co nazywa się mukti .

Zatem nasza konstytucyjna pozycja jest taka, że ​​Bóg jest wielki, a my jesteśmy mali. A nasze stanowisko jest takie, że Bóg jest Najwyższym, a my jesteśmy podporządkowani, a naszym zadaniem jest służyć Bogu. Takie jest nasze stanowisko. Służymy, ale zamiast służyć Bogu, służymy psu. Taka jest sytuacja. Ale usługa jest tam. Więc kiedy... właściwie kiedy służymy Bogu, możemy służyć każdemu. Bo to jest prawdziwa pozycja. Tak jak kochasz swojego ojca, możesz też kochać swoich braci, bo wiesz, że „Jeżeli nie kocham moich braci, ojciec nie będzie zadowolony”. Centrum musi być ojcem.

Więc bez kochającego ojca nie możesz kochać członków swojej rodziny. Podobnie, nie kochając Boga, nie można kochać, okazywać miłości w żaden sposób. Możesz reklamować się w powszechnym braterstwie i tak dalej, i tak dalej. To będzie porażka, bo brakuje centrum. Obecna wada polega na tym, że brakuje centrum, więc na świecie nie ma pokoju.

Więc musimy znaleźć centrum. Co to za centrum?

ahah sarvasya prabhavoh

mattaḥ sarvaṁ pravartate

iti matva bhajante maṁ

budha bhava-samanvitah

( BG 10,8 )

Osoba, która odszukała centrum, Krysznę, że "Tu jest źródło wszystkiego", iti matva bhajante mam , osoba inteligentna angażuje się w służbę dla Najwyższego Pana i w ten sposób osiąga pokój i pomyślność życia.

Dziękuję bardzo. Jakieś pytania?

Bhakta: W jaki sposób gopi podporządkowały się Krysznie? Powiedziałeś, że wszystko oddali. Jak oni to zrobili?

Prabhupada: Poddanie się gopi jest doskonałością życia. To jest najdoskonalszy etap poddania się. Więc ten etap jest bardzo, bardzo daleko. Przede wszystkim naucz się poddawać; wtedy ty. . . tak jak wejdźmy przede wszystkim do szkoły; następnie rozmowa o egzaminie magisterskim. Miłość gopi jest jak egzamin maturalny.

Więc ludzie nawet nie chodzą do szkoły. Najpierw musimy podporządkować się regulującej zasadzie, na polecenie mistrza duchowego: „Robisz to, robisz tamto, robisz to, robisz tamto”. Następnie stopniowo, adau śraddha, jeśli masz wiarę, wtedy adau śraddha tatah sadhu-sanga ( CC Madhya 23.14 ). Sadhu-sanga  oznacza obcowanie z bona fide mistrzem duchowym i przestrzeganie jego polecenia. Adau śraddha tatah sadhu-sanga 'tha bhajana-kriya. A kiedy tylko nawiążesz bliski kontakt z mistrzem duchowym, on uczy cię, jak rozwijać służbę oddania. Bhajana-kriya. A jeśli doskonale wykonujesz służbę oddania, to anartha-nivrttih syatr, wtedy wszystkie twoje obawy i nieporozumienia zostaną wyjaśnione. Wtedy niṣṭha, wtedy uzyskasz mocną wiarę.

Początek to wiara, ale kiedy wszystkie twoje obawy zostaną, mam na myśli, wykorzenione, wtedy mocne... wiara staje się mocna. Tato niṣṭha tataḥ rucis . Następnie, po mocnej wierze, dochodzisz do etapu smaku: "To bardzo miłe, świadomość Kryszny." Tato nistha tatah rucis tathasakti , następnie przywiązanie. Wtedy nie możesz odejść. Potem ekstaza. Wtedy dochodzisz do etapu miłości gopi.

Nie próbuj natychmiast wchodzić na scenę gopi . Przede wszystkim przestrzegaj zasad i przepisów. Stopniowo, kiedy wszystkie obawy znikną, masz mocną wiarę, przywiązanie, ekstazę, wtedy następnie dochodzisz do tego etapu. Ale ideałem jest dojście do tego etapu. Ideałem studenta jest zdanie egzaminu magisterskiego. Ale to wymaga czasu i wysiłku, cierpliwości. Nie od razu.

Tak?

Rukmini: Kiedy uczymy się kochać Krysznę, czy przekraczamy dobroć?

Prabhupāda: O tak. Dobroć jest bardzo dobra w tym materialnym świecie, ale jest to również niewola. Jeśli pomyślę: „Och, jestem bardzo uczonym człowiekiem. Jestem bardzo dobrym człowiekiem”, to również jest niewolą. Musimy wznieść się daleko ponad nawet dobro, które nazywa się śuddha-sattva. Śuddha-sattva oznacza czystą dobroć. Tutaj poczucie dobroci: „Jestem bardzo dobry”, miesza się z jakością pasji. Myślę, czuję się dumny ze swojej dobroci – dlatego jak tylko pojawia się duma, miesza się z cechą pasji.

Tak więc znajdziesz wszystkich Waisznawów, oni nigdy nie myślą, że jest bardzo dobry. Myśli: „Och, jestem najniższy. Jestem najbardziej upadły”. Caitanya-caritamrta mówi: "Jeśli ktoś recytuje Moje imię, wówczas wszystkie jego pobożne czynności natychmiast zostają unicestwione."  Zobaczysz. To jest platforma. Trnad api sunicena (CC Adi 17.31): zawsze myśli bardzo pokornie i cicho. To jest ponad dobro. Jeśli uważam, że jestem bardzo dobry, to też jest materialne. Sarvopadhi-vinirmuktam (CC Madhya 19.170).

Myślenie że jest się bardzo biednym lub bardzo bogatym, bardzo złym lub bardzo dobrym, to wszystko są kwalifikacje materialne. Po prostu pomyśl: „Jestem pokornym sługą Najwyższego Pana”. To jest czysta dobroć.

Janardana? Możesz intonować. I możesz wziąć khol. (koniec)